Το Παλιό Μου Παλτό…

Το παλιό μου παλτό το χαρίζω σ’ εμένα;

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Απ’ τη στιγμή που το είχα δει στην κούκλα της βιτρίνας και φανταζόμουν ήδη να το φοράω και να κυκλοφορώ αγέρωχη στους δρόμους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το παλτό ήταν για εμένα πάντα ένα είδος «πανοπλίας»: σε προφυλάσσει απ’ το κρύο αλλά ταυτόχρονα κατακτά κάθε βλέμμα όταν είναι εντυπωσιακό.
Το νέο μου απόκτημα πληρούσε και τα δύο κριτήρια. Γι’ αυτό και η σχέση μας έγινε μακροχρόνια ντύνοντας πολλές στιγμές:
Όπως τότε που μπήκα στο εστιατόριο και τον είδα για πρώτη φορά.
Ή όταν βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού, φιληθήκαμε αμήχανα για «καληνύχτα» κι εκείνος μου έσφιξε το παλτό, ως μια κίνηση φροντίδας.
Ή όταν τελικά χωρίσαμε κι εγώ έβαλα το παλτό (φορώντας από κάτω πιζάμες) για να χωθώ στην αγκαλιά της κολλητής μου μαζί με ένα κουτί σοκολατάκια.
Ή όταν πήγα για εκείνο το σημαντικό interview και το παλτό μου προσέδωσε πόντους αυτοπεποίθησης, ήταν το τυχερό μου «γούρι» και τελικά βρέθηκα να κάνω κάτι που αγαπώ.
Ή τότε που πήγαμε Λονδίνο με τις κολλητές μου και τυλίχτηκα σ’ αυτό νιώθοντας χαρούμενη, νιώθοντας ότι μπορώ να κατακτήσω όλο τον κόσμο.
Κάθε ρούχο έχει τη δική του ιστορία

Έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα χρόνια. Το αγαπημένο μου παλτό έχει παλιώσει. Μου μοιάζει λίγο. Διατηρεί την προσωπικότητά του, αλλά διακρίνεις εύκολα κάποια σημεία φθοράς. Απέκτησε κι αυτό τις δικές του ρυτίδες: το ένα κουμπί είναι έτοιμο να φύγει, η κάποτε ολόμαλλη «κόμη» απέκτησε πλέον κομπάκια. Κι όμως, μένει εκεί στωικά στο πίσω μέρος της ντουλάπας για να μου θυμίζει όλα όσα ζήσαμε. Γιατί κάθε ρούχο, αφηγείται διάφορες ιστορίες, είναι συνδεδεμένο με αναμνήσεις, είναι κομμάτι της ιστορίας σου.

Η ζωή προχωρά

Προχθές ένας φίλος μου, στο πλαίσιο μιας ομαδικής δημιουργικής άσκησης μας έβαλε ένα challenge. Έπρεπε όλοι να βρούμε ένα ρούχο απ’ την ντουλάπα μας για το οποίο έχουμε δαπανήσει πάνω από 50 ευρώ αλλά έχουμε να το φορέσουμε τουλάχιστον ένα χρόνο και είτε να το πετάξουμε, είτε να το χαρίσουμε. Κατάλαβα μετά από κάποια λεπτά σοκ τι ακριβώς εννοούσε: πρέπει ν’ αφήσεις «χώρο» στην αλλαγή. Πρέπει ν’ απαλλαχτείς απ’ το παλιό για να έρθει το καινούργιο.
Το σκέφτηκα πολύ, αλλά τελικά πήρα την απόφαση. Το παλιό μου αγαπημένο παλτό πήγε για μία ανανέωση και χαρίστηκε στην κολλητή μου (το αγαπούσε τόσο και της πήγαινε ακόμα περισσότερο).

Σ’ εμένα, χάρισα τις αναμνήσεις του και την ευκαιρία να δώσω χώρο σε κάτι νέο. Ποιος ξέρει, άλλωστε, με πόσες αναμνήσεις θα συνδεθεί αυτό το νέο παλτό που θα μου κεντρίσει πάλι την προσοχη;